Wacław Bliziński urodził się 28 lipca 1870 r. w Warszawie. Otrzymał w domu staranne wychowanie katolickie i patriotyczne. W 1887 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku. Święcenia kapłańskie otrzymał w sierpniu 1892 r. z rąk biskupa Aleksandra Bereśniewicza. W styczniu 1900 r. został skierowany na probostwo do wsi Lisków w okolicach Kalisza. Parafianie przyjęli go początkowo niechętnie. Ks. Bliziński zastał ogromną nędzę w Liskowie, pogłębioną przez niemal powszechny analfabetyzm. W swojej pracy duszpasterskiej zaczął skupiać się na poprawie bytu mieszkańców parafii. Z upływem lat zorganizował sprawną sieć oświatową, od żłobka po Uniwersytet Ludowy, ze szczególnym uwzględnieniem szkolnictwa zawodowego. Zorganizował sierociniec, w którym zamieszkały sieroty z wojny polsko-bolszewickiej. Ks. Bliziński powołał do życia kółko rolnicze i szereg innych wzorcowych spółdzielni, kasę kredytową oraz doprowadził do utworzenia straży pożarnej w Liskowie. Był organizatorem Kongresu Eucharystycznego w Liskowie i dwóch wystaw rolniczych.
.Ks. W. Bliziński prowadził również działalność polityczną. Był m.in. współtwórcą i prezesem Rady Naczelnej Zjednoczenia Ludowego (następnie Narodowe Zjednoczenie Ludowe, z ramienia którego w 1919 r. został posłem do Sejmu Ustawodawczego. W 1938 r. został senatorem V kadencji. Był również członkiem Rady Głównej Obozu Zjednoczenia Narodowego.
Podczas II wojny światowej ukrywał się i zmarł 21 października 1944 r. w Częstochowie, zaś trzy lata później zgodnie z własną wolą pochowany w Liskowie.
Tekst „Wspomnień” ks. Wacława Blizińskiego zamieszczony na tej stronie został opracowany na podstawie rękopisu znajdującego się w zbiorach Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej im. Józefa Piłsudskiego w Łodzi.